สมการเงินออม
 

สายฝนโปรยปราย พร่างพราย ยิบยับดั่งเกล็ดเพชร ล้อนัยน์ตา ในท่ามกลางนั้นเงาร่างของชายหนุ่มปรากฏขึ้น เรืองรองดั่งเพชรเม็ดใหญ่ในใจเอื้อ พี่อาทร คนที่เอื้อรอคอย..ทุกครั้งที่ข้องใจ ทุกครั้งที่หาคำตอบไม่ได้ ทุกครั้งที่เอื้อสับสน เงาร่างนี้มักปรากฏตัว ดั่งมีผู้คุ้มครอง..

พี่อาทร เป็นรุ่นพี่มหาลัย เมื่อเอื้อเริ่มเข้าเรียนปีหนึ่ง พี่อาทรอยู่ปีสุดท้ายพอดี เป็นพี่ชมรมที่คอยช่วยเหลือน้องใหม่ๆ ประมาณว่า บ้านนอกแบบเอื้อนี่แหละ ใหม่ๆ เอื้อ งง ๆ กะชีวิตมหาลัย เพื่อนใหม่ที่หลายรูปแบบ การเรียนที่ไม่เหมือนเก่า ต้องรับผิดชอบสูง ไม่งั้นไม่จบแหงๆ เพื่อนใหม่ชวนเข้าชมรมกิจกรรม เอื้อจึงได้พบพี่อาทร ยังนึกขอบคุณเพื่อนไม่หาย เอื้อพบว่าการมีมิตรดี พี่ดี ๆ ที่คอยสนใจ ชี้แนะแนวทาง ห่วงใยและตักเตือนยามอยู่ไกลห่างพ่อแม่นั้นล้ำค่ากว่าสิ่งใด ๆ 

พี่เขานอกจากจะคอยห่วงใยน้อง ๆ ยังคอยแนะแนวทาง แลกเปลี่ยนความคิด วิสัยทัศน์การใช้ชีวิต และการดำรงตนให้พร้อมสำหรับความเป็นมนุษย์ในภายภาคหน้า ทำให้เอื้ออึ้งและทึ่งในบางครา นึกว่านิสิตคณะบริหารต้องโก้เท่คิดถึงแต่เรื่องธุรกิจเงินทองเท่านั้น 

จบการศึกษา ห่างหายกันไปพัก เอื้อกำลังเห่อการทำกิจกรรม เข้าค่ายของชมรม กิจกรรมคณะ บ้าง พี่อาทรคงหางานทำ ล่าสุดได้งานธนาคาร เอื้ออยู่ปีสองแล้วเริ่มเติบโตทางความคิด พอมองเห็นชีวิตลางๆ แล้วเอื้อก็กลับไปเยี่ยมบ้านพร้อมกับนึกเยาว์วัยกับความลำบากที่พ่อแม่รับใช้เรา พร้อมคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ...จวบจนเงาร่างนี้ปรากฏ ....

หลังทายทัก ถามความเป็นไป ทุกข์สุข ด้วยความดีใจซักพักแล้ว เอื้ออดเล่าความคิดคำนึงเกี่ยวกับการออมที่กำลังนึกถึงของพ่อแม่ไม่ได้

“ใครก็รู้ว่าการออมนั้นเป็นสิ่งที่ดีมีเงินใช้ยามเดือนร้อนจนเกษียณ แต่ทำอย่างไรล่ะเราจึงมีเงินออม ในเมื่อมีเงินเดือนใช้จำกัด” เอื้อกล่าวขึ้น ส่วนสายตาก็รอคำตอบ

“เราเริ่มต้นหาเงินออมด้วยสูตรนี้ ถ้าถือปฏิบัติได้เราก็จะมีเงินเหลือออมทันที” อาทรกล่าวพร้อมกับเขียนสมการเงินออมให้ดู

เงินออม = รายได้ - รายจ่าย

เอื้อเอ่ย “ง่าย ๆ แค่นี้หรือค่ะ” 

“ใช่ ง่าย ๆ แต่บางคนอาจปฏิบัติยาก” อาทรอธิบายต่อ “แต่สูตรง่าย ๆ นี้มีความหมายอย่างลึกซึ้งที่ทำให้เราออมเงินได้เพิ่มมากขึ้น”

“ยังไงค่ะ” เอื้อยังไม่หมดความสงสัย

“จากสูตรจะเห็นว่าถ้าเราเพิ่มรายได้ และลดรายจ่าย อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือถ้าทำทั้งสองอย่างควบคู่กันเงินออมก็จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ทันที”

“ใช่” เอื้อถึงบางอ้อ สายตามองแผ่นกระดาษที่อาทรเขียนสมการเงินออมไว้ เอื้อกล่าวต่อไปว่า

“ถ้าต้องการจะมีเงินออม อย่างแรกต้องคิดวิธีหารายได้เพิ่ม” เอื้อเห็นภาพของการออมแล้ว “การหารายได้เพิ่มมีหลายวิธี แต่ทุกวิธีต้องต้องลงทุนทั้งแรงกาย แรงเงิน และที่สำคัญคือแรงใจ เพราะทุกอย่างในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่จะได้มาฟรี ๆ ทุกอย่างมีต้นทุนในตัวเองเสมอใช่มั้ยค่ะ” เอื้อเสริมไม่ยอมหยุด 

“ใช่ครับ” อาทรกล่าวบ้าง “การหารายได้เพิ่มต้องลงทุน บางทีต้องหมั่นศึกษาเรียนอบรมวิชาชีพเสริมไม่ว่าทำขนม การตัดเย็บ การประดิษฐ์ดอกไม้ และต้องขยันไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ หรือบางคนเรียนเพิ่มเพื่อยกระดับวิทยฐานะ คนที่เรียนสูงมักจะมีรายได้สูงขึ้น โอกาสก้าวหน้าการงานก็มากกว่า การศึกษาก็คือการลงทุนอย่างหนึ่งเพื่อเพิ่มรายได้ในอนาคตที่สำคัญทีเดียว” 

“งั้นต่อไปนี้เอื้อคงต้องจริงจังกับการเรียนให้มากขึ้นอีกค่ะ” เอื้อถามความเห็นคล้ายไม่ต้องการคำตอบนี้ เพราะตั้งคำถามใหม่ว่า “แล้วการลดรายจ่ายล่ะสำคัญกับการออมยังไง”

“สำคัญซิ” อาทรตอบต่อ “บางคนไม่มีเวลาหรือเงื่อนไขไม่เอื้ออำนวยให้หารายได้เพิ่ม แต่ก็เพิ่มการออมได้เหมือนกัน ถ้ารู้จักลดรายจ่าย และถ้ารู้จักทั้งหารายได้เพิ่ม และลดรายจ่ายด้วย เงินออมยิ่งเพิ่มทวีคูณ” อาทรกล่าวต่อไป “การลดรายจ่ายคือการรู้จักใช้สิ่งของต่าง ๆ รอบตัวให้เกิดความคุ้มค่าสูงสุด ฉลาดซื้อฉลาดใช้ ไม่เห่อตามกระแสหรือแฟชั่น รู้จักเลือกซื้อสิ่งของที่คุ้มค่าราคา ของแพงบางครั้งกลายเป็นถูกในระยะยาว 

เอื้อคิดตาม พอเห็นภาพ ที่เคยเห็นพ่อกับแม่ซื้อของลดราคามาเก็บไว้ไม่ได้ใช้ เพราะอยากได้ของถูก คงเป็นแบบนี้นะเอง แหมพอทำงานแล้ว พี่อาทรคงเจอเหตุการณ์นี้แล้วละซิ อธิบายได้เป็นฉากเลย ยังไงเอื้อคงไม่ต้องคอยจบทำงานแล้วจึงคิดประหยัดหรอก คงต้องเริ่มแล้วละ พ่อแม่ พี่ๆทำทางไว้ให้แล้วนี่...

โลกของเอื้อและอาทร ชีวิตรำพึงของเอื้อ สาวน้อยค่ายเยาวชนสหกรณ์ จะทยอยลงฉบับละตอนจนกว่าจะจบ 

โลก ของ เอื้อและอาทร

โดย สนวลี